“Tanrı insanları hər şeyi dərk etməyə o zehniyyəti, şüuru verməyib. Dərk etsə, insanın işi ancaq xeyirxah əməllər etmək olar”.
Məcra.az xəbər verir ki, bunu Oxu.Az-a vəzifəli şəxslərin fəaliyyəti ilə bağlı müsahibəsində Əməkdar incəsənət xadimi, şair Baba Vəziroğlu deyib.
Müsahibəni təqdim edirik:
– Azərbaycanda vəzifəli şəxslərə qarşı hər zaman bir narazılıq var. Özü də bu, təkcə onların fəaliyyətləri ilə bağlı deyil. Öz yaxınlarına olan münasibətdə də hiss olunur. İnsanlar niyə vəzifəyə keçəndən sonra dəyişirlər?
– Bu, təbiətin qanunudur. Hər şey dəyişir, inkişaf edir. Heç nə yerində qala bilməz. Sükut, dayanıqlılıq ölüm deməkdir. Dünya, insanlar dəyişirlər. Çünki dünya fırlanır. Dünya fırlanırsa, deməli, Ay işığının altında heç nə əbədi deyil, fanidir.
Təbiət belə bir quruluş yaradıb. İnsanları qınamıram. İnsan maksimum 70-80 il yaşayacağını dəqiq bilir. Lakin dərk etmir. İnsan özündən sonra iz qoyub getməlidir. Çalışmalıdır ki, kimsə ona rəhmət oxusun. Keçmişi unutmaq, kiməsə quyu qazmaq olmaz.
– Baba müəllim, insanlar keçmişlərini unutduqları kimi, yaşadıqları həyatın da əbədi olduğunu düşünürlər. Sizcə, unutqanlıq nə ilə bağlıdır?
– İnsanlar qəbiristanlığa gedəndə beş-on dəqiqə dərin düşüncələrə qərq olurlar. Düşünürlər ki, hamının axırı buradır. Amma oradan çıxan kimi hər şeyi unudurlar. Həyatın fəlsəfəsidir. Bunu ən kamil insanlar dərk edə bilərlər. Ona da hər adam çata bilmir. 120 il yaşayanlar var ki, həqiqətə çata bilmirlər. Mənasız ömür sürürlər. Həyata nə cür bədbəxt gəliblərsə, həyatdan da o cür gedirlər. Heç nəyi dərk etmirlər.
Xüsusən də Şərqdə belə bir misal var ki, pul ilə vəzifənin qızdırmasına heç kəs dözə bilmir. Çox nadir insanlar dözürlər. Pul ilə vəzifənin gətirdiyi “qızdırma” çox insanlara belə təsir edir. Elə düşünürlər ki, hər şey əbədidir.
– Azərbaycanlı vəzifəli şəxsləri avropadakılar ilə müqayisə etsək, hansı nəticələrə gələ bilərik?
– Dünyada iki cür insan var – cahil və kamil. Şərqdə 21-ci əsrdə cahil insanlar daha çoxdur. Avropa yavaş-yavaş kamilləşməyə doğru gedir. Avropada kamil insanlar daha çoxdur. Ona görə qanunlar şahdır. Heç kəs kiməsə irad bildirə bilməz. Çünki asılı deyillər. Rüşvət yoxdur. Hər şeyi qanunlar idarə edir.
Avropada vəzifəli şəxs kobudluq etsə, o dəqiqə qandallayıb həbs edərlər. Orada qanun əsasdır, vəzifəlilər də adi vətəndaş kimidirlər. Çünki insanlar kamildirlər. Bilirlər ki, tanrı insanları bərabər yaradıb. Birini general, birini fəhlə yaratmayıb. Hər kəs evində özü üçün padşah hesab oluna bilər. Lakin cəmiyyətdə hamı bərabərdir.
Kreslo müvəqqətidir. Avropada insanlar nazir olmaqdan imtina edirlər. Rahat yaşamaq istəyirlər. Bizdə isə çamadanlarla pul ötürülür.
– Ümumiyyətlə, insanlar vəzifəyə keçəndən sonra öz səlahiyyətlərini icra etmək əvəzinə, bəzən başqa işlərlə məşğul olurlar. O zaman vəzifə nəyə gərəkdir?
– Bizdə daha çox təbiətin qanunları işləyir. Təbiətin qanunları da cəngəllik qanunlarıdır. Kimin gücü çoxdur, o qalib gəlir. Ovun ən yaxşı yerini o yeyir, ən yaxşı yerdə də o qalır. Avropada isə insanlıq qanunları daha çox işləyir. Təbiətin qanunları ilə yaşayırıqsa, o zaman niyə insan hesab olunuruq?
Sivil dünya insanlıq qanunları ilə yaşayır. Arzu edirəm ki, insanlıq qanunları ilə idarə olunan cəmiyyətin bir üzvü olaq. Cəmiyyətin də yeganə yolu kamilləşməkdir. Başqa bir şey yoxdur. Ümid edirik. Etməsək, ölərdik.