Artıq Xankəndi şəhərində Qarabağ Universiteti də fəaliyyətə başlayıb.
Prezident İlham Əliyev 20 sentyabr tarixində Qarabağ Universitetində çıxışında
bildirib ki, 44 günlük müharibənin əsası məhz 27 sentyabr tarixində qoyuldu, daha
sonra ordumuzun uğurlu antiterror tədbirləri erməni işğalının birdəfəlik kökünü
kəsdi: Azərbaycan ordusu çox qısa zaman kəsimində xalqımızın başına gətirilən
müsibətlərin qisasını aldı, törədilən təxribatların yerindəcə cavabı verildi. Məhz
bu tarix ordumuzun gücünü, xalqımızın həmrəyliyini nümayiş etdirdi, tariximizdə
böyük bir dönüş nöqtəsi oldu. Yaranan bu yeni reallıq nəticəsində qarşımızdakı
düşmən Azərbaycan ordusunun və dövlətinin gücünü görmüş oldu,
suverenliyimiz və ərazi bütövlüyümüz tam bərpa olundu.
Ulu Öndər 1969-cu ildə hakimiyyətə gələndən sonra bütün separatçıların
yuvaları dağıdıldı və sabitlik yaradıldı. Keçmiş “Dağlıq Qarabağ Muxtar
Vilayəti”ndə azərbaycanlıların sayı 9 faizdən, təqribən 30 faizə qədər artdı. Dəmir
yolu çəkildi ki, azərbaycanlılar müxtəlif bölgələrdən buraya daha tez gələ bilsinlər.
Xankəndidə dəmir yolu vağzalı tikildi, böyük infrastruktur layihələri yaradıldı –
Sərsəng, Suqovuşan su anbarları. Bir neçə müəssisə yaradıldı və bu
müəssisələrdə çalışan azərbaycanlılar müxtəlif bölgələrdən, o cümlədən
Qarabağ bölgəsindən gəldilər. Bütün bunlar davam edirdi. Ancaq 1987-ci ildə
Heydər Əliyev istefaya göndəriləndən sonra yenə də separatçılar baş qaldırdılar
və bu dəfə bu, xalqımıza çox baha başa gəldi;
Ulu Öndər Heydər Əliyevin istefasından iki həftə sonra bir sovet erməni
alimi Fransanın “Humanite” qəzetində məqalə dərc etmişdi ki, “Dağlıq Qarabağ
Muxtar Vilayəti” Azərbaycandan çıxarılıb Ermənistana birləşməlidir. Cəmi iki
həftədən sonra, – artıq Heydər Əliyev iqtidarda yox idi, – dərhal burada –
Xankəndidə və Ermənistanda hərəkət başlamışdı, müxtəlif təşkilatlar
yaradılmışdı. Mərkəzi hökumət, yəni Sovet İttifaqı rəhbərliyi buna laqeyd
yanaşırdı. Əfsuslar olsun ki, ovaxtkı Azərbaycan rəhbərliyi zəiflik, qorxaqlıq, bəzi
hallarda xəyanət göstərmişdir. Həm 1980-ci illərin sonlarında, həm 1990-cı illərin
əvvəllərində Xalq Cəbhəsi hakimiyyətinin satqınlığı, qorxaqlığı, xəyanəti
nəticəsində biz torpaqları itirdik. Xankəndidən azərbaycanlılar qovuldu, ondan
sonra – müstəqillik elan olunandan dörd ay sonra 1992-ci ilin fevralında Xocalı
soyqırımı törədildi, Şuşa, Laçın, Kəlbəcər.işğal olundu,
Əgər 1993-cü ildə xalqın tələbi ilə Ulu Öndər Heydər Əliyev Azərbaycana
gəlməsəydi, Azərbaycan, ümumiyyətlə, dünya xəritəsindən silinə bilərdi. Sabitlik
yaradıldı, inkişafa qədəm qoyuldu və quruculuq işlərinə başlandı. Məhz bu tarix
nəticəsində Azərbaycan xalqı illərdir gözlədiyi torpaqlara geri qayıtma imkanı
əldə edib. Azərbaycan torpaqlarının heç bir qarışında separatçılar mövcud deyil.
Təbii ki, Azərbaycan işğaldan azad etdiyi torpaqlarda həyatı dirçəltməyə davam
edir.
Aqil Nəzərov,
Şəhid qardaşı, Vətən müharibəsi iştirakçısı, Komanlı
kənd tam orta məktəbinin müəllimi
