GÖRƏN VAR
Mən çapıb gedirəm söz köhlənimi,
gör qarşımda neçə dağım, dərəm var,
azar-bezar insanlığın qənimi,
dörd bir yanda sağalmayan vərəm var.
Bəxtikəmlər bu dünyaya tərs gəlir,
göz doymasa, nəfsi deyib bəs, gəlir,
yol üstündə qulağıma səs gəlir,
bax, deyəsən, ağlayan var, hürən var.
Bu nəğmənin bəstəsi də mənimdir,
soyuğu da, istisi də mənimdir,
od mənimsə, tüstüsü də mənimdir,
harda Əsli, orda yanmış Kərəm var.
Ayıran kim ot-ələfi biçində,
bir qərib var durnaların köçündə,
boğulmadım bu rənglərin içində,
bənövşəyi, yaşıl, qara, kürən var.
Başı qarlı bir alınmaz dağam mən,
millətin əlindəki bayrağam mən,
ay öldüyə çıxan bədbəxt, sağam mən,
hələ dağlar dalından min görən var.