Əvvəl çeşmə idi gözləri,
indi qara çeşmək,
əvvəl dost gəzirdi onu,
indi düşmən.
Əvvəl ayağına baxardı qarşıdakının,
indi ayaqqabısına,
əvvəl alına sürtərdi əlini,
indi alın yazısına.
Əvvəl ürək qoyardı indiyə –
savaşda,
indi ürək işarəsi qoyur əvvələ –
yavaşdan…
Gündüz ulduzlar bizi görür,
biz onları görmürük,
gecə biz ulduzları görürük,
onlar bizi görmür…
Beləcə, keçir ömür
susuz, dar bir boğazdan.
Hər şey
təzə sətirdən,
köhnə abzasdan…