Seyran Səxavət: “AYB-ə üzv olmayanlar restoran açsınlar, onların da öz hikkələri var…”

Yazıçı,şair, tərcüməçi 1980-cı ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) üzvü olan Seyran Səxavət Cebhe.info saytına müsahibəsində birliyin 26 oktyabr 2022-ci ilində keçiriləcək XIII Qurultayda müzakirə olunan məsələlərdən danışıb. Məcra.az həmin müsahibəni təqdim edir:

-Seyran müəllim, sabah AYB-nin qurultayıdır. Siz də birliyin üzvü kimi ştirak edəcəksinizmi?

-Əlbəttə, qurultayda iştirak edəcəyəm.

– Hazırda birliyin sədri Anar Rzayev yenidən sədrliyə namizədliyini irəli sürəcəyini açıqlayıb. Siz Anara səs verəcəksiniz?

-Anar bəydən yaxşısı olsaydı, Anara səs verməzdim. Anar bəy hələlik bir nömrə olduğu üçün ona səs verəcəyəm.

-Bəs özünüz sədrlik iddiasında olmusunuz?

-Sədrlik xasiyyətlə bağlıdır. O, mənim xasiyyətimdə olmayan bir şeydir. Mən ömrümdə heç vaxt vəzifə sahibi olmamışam. Ən böyük vəzifəm “Ulduz” jurnalında nəşr şöbəsinin müdiri olmağımdır. Baş redaktorum Yusif Səmədoğlu olub. Bu, mənim üçün zirvədir, bundan yuxarı heç nə yoxdur.

-Azərbaycan Yazıçılar Birliyi quruma üzv olan bəzi yazıçıların üzvlük haqqını ödəmədikləri barədə açıqlama yaymışdı. Siz nə qədər üzvlük haqqı verirsiniz?

-Mən ildə səliqə-sahmanla 15 manat üzvlük haqqımı verirəm. Əlbəttə, vermək lazımdır, burada nə var ki? Bu, ona oxşayır ki, işığı yandırırsan, pulunu vermirsən. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüsən, nizamnamə, qanun-qayda var, gətir üzvlük haqqını ver də. İldə cəmi 15 manatdır.

-Sovet dövrü yazıçılara imtiyazlar vardı, onlara şərait yaradılmışdı. Dolanışıq baxımdan çətinlik çəkmirdilər. Dövlət yazıçıya kömək olmalıdırmı? Olmalıdırsa, hansı formada kömək olmalıdır?

-Əslində, elə bir şərait yaranmalıdır ki, yazıçı öz qonorarı, halal zəhməti ilə dolansın. Amma bizdə hələlik bu cur mümkün deyil. Dövlət dəstəyi var, yazıçılara ev, ad, rütbə verirlər. Yaşı 50-dən yuxarı olan yazıçılara bir il ərzində 300 manat olmaqla Prezident mükafatı verirlər. Gənclərə 200 manat təqaüd verirlər. Dövlətin əlindən nə gəlir, nəyi istəyir, bacarır onu eləyir.

-Bunlar AYB-yə üzv olanlara aiddir. Bəs üzv olmayan yazıçılar neyləsinlər?

-Getsinlər kafe-restoran açsınlar, başqa işlə məşğul olsunlar. Bəziləri var ki, istedadlıdırlar, amma birliyə üzv olmaqdan imtina ediblər. Onların da öz hikkələri var. AYB-nin 2500-ə yaxın üzvü var, guya dövlət hamısına nəsə verir?!

Şura hökumətinin vaxtında “sobez” vardı. Yazıçılar Birliyi də, dövlət də “sobez” deyil. Hərə özünə gün ağlamalıdır. Yazmasın, küsə bilirsə, sözdən küssün. İstedadlı adamdırsa, o, heç vaxt sözdən küsə bilməyəcək. Şura hökuməti dağılandan sonra gecə-gündüz yazıçılıqla məşğul olan bir neçə adam vardı ki, onunla da yazıçılığın daşını atdılar. Ayrı-ayrı işlərlə məşğul olmağa başladılar.

-Dediyiniz o istedadlı gənclərdən kimi oxumusuz?

-Hamısının dadına-tamına baxmışam. Xoşuma gələnləri həmişə oxuyuram, gəlməyənləri kitab qəbiristanlığımda dəfn eləyirəm, tullayıram ora. Amma oxuduğum, sevdiyim bizdən sonra gələnlər var ki, hamısında çox istedadlı cavanlar da, orta yaşlılar da var. Ədəbiyyat heç nəyə baxmır. Dünya dağılsa belə ədəbiyyat, əsl sənət, əsl istedad öz işindədir.

-Belə çıxır ki, Azərbaycan ədəbiyyatının gələcəyinə inanırsınız.

-Təkcə gələcəyinə yox, elə bu gününə də inanıram. Ədəbiyyat gələcəklə bağlı şeydir.

-Hazırda nə yazırsınız, nədən yazırsınız?

-Keçmiş jurnalistlər kimi “Son zamanlar nə üzərində işləyirsiniz?” sualını verin, deyim ki, öz üzərimdə işləyirəm. Özümlə, sağlamlığımla məşğulam, idman edirəm, canıma baxıram. Adam arada gərək öz üzərində də işləsin.

PAGE TOP