İllərdir ki, toylarımızın formatının dəyişdirilməsinin vacibliyini gündəmə gətiririk. Bu mövzuda sosioloqlar, Xalq artistləri, ziyalılar danışır, amma nəticə yoxdur. Məncə, heç olmayacaq da.
Azərbaycanda şadlıq saraylarında toyların keçirilməsi dəb halını alandan sonra insanlar bir-birinin bəhəsinə olmazın xərcini çəkirlər.
Son bir ayda artıq üç toy mərasimində iştirak etmişəm, hələ iki toy da var. Qohum toyları olduğu üçün toya atılan pulu yazmağı mənə tapşırmışdılar. Məclis boyu toy sahibi mənə yaxınlaşıb soruşur: “Nə qədər pul yığılıb?” Məbləği deyəndə qaş-qabağın tökür: “Hamının toyuna getmişəm, amma indi onların heç biri gəlməyib”. Bu dəfə toya gələn qonaq soruşur: “Araq verirsiniz, yoxsa özümüz alaq?”.
Böyük zal, yüksək səs, ağız deyəni qulaq eşitmir və bu yandan da kiməsə söz verirlər ki, səbəbkarlara arzularını söylə. Çıxış edənlərin isə dedikləri bəllidir: “Allah xoşbəxt eləsin, oğullu-qızlı olsunlar, Allah hər iki tərəfin xeyrin versin”. Bax biz elə toydan xeyir güddüyümüzü özümüz də dilə gətiririk.
İndi əksər adamlar toya çəkdiyi xərci toydan yığdığı pulla ödəmək niyyətindədir. Amma bu da həmişə olmur. Məsələn, bir adam toyuna 10 min manat xərc çəkib, amma 8 min pul yığıb. Deyir ki, yox, mən fikirləşirdim ki, 15 min pul yığacam, amma dəvət etdiklərimin çoxu gəlmədi.
Düşünürəm ki, rayon yerlərində həyət toylarına yenidən qayıtmağın vaxtıdı. Nə qədər ki, toylarımızı bu dəbdə edəcəyik, o qədər də xərcimiz çıxacaq və borcumuz olacaq.
Ona görədir ki, bu gün toylarımızda toy sahibini pul, qonağı isə araq və yemək maraqlandırır.
“Adalet.az”