Məcra.az Taleh Mansurun şeirlərini təqdim edir:
Düşür
Görünmür yanaqda xalın qarası,
İzn ver telini qaldırım, düşür.
Sənin saçlarına yağış damlası,
Mənim ürəyimə ildırım düşür.
Yanıma-yörəmə uzaq dəyəndə,
Qara gözlərimə üz ağ dəyəndə.
Sənin yanağına sazaq dəyəndə
Mənim dağlarıma ilk qarım düşür.
Məhəbbət dolusu ürək istəsən,
Saçını dağıdan külək istəsən,
Tanrıdan nə zaman kömək istəsən,
Göydən qollarına qollarım düşür.
Astagəl könlünə yeyin düşürəm,
Sən gəlin olanda bəyin düşürəm.
Desələr, kiminəm, nəyin düşürəm?
Denən ki, doğmaca öz yarım düşür.
Oluramdan olarama…
Ürəyim dünyanın içində deyil,
Köçüm adamların köçündə deyil,
Yuxuda şərabı içəndə deyil,
Yuxumu yozanda sərxoş oluram.
Canımda can verir, Ya Rəbb, duyğular,
Qızılgül qoxulu-gülab duyğular,
Ruhumu axmalı şərab duyğular
Yolunu azanda sərxoş oluram.
Məni seçən sözü seçib yazmıram,
Hər sözün başından keçib yazmıram,
Mən heç vaxt şeiri içib yazmıram,
Mən şeir yazanda sərxoş oluram.
Məni unudanın gəlməz yadına
Mən ona doğmaydım, döndüm yadına.
Şərab atəşinə, şərab oduna
Badələr qızanda sərxoş oluram.
Göz yaşı üzümə güləndə içdim,
Ayılıb özümü biləndə içdim,
Şərabı dünyaya gələndə içdim,
Qəbrimi qazanda şərxoş olaram.
Qalmır
Üzürəm taleyin, bəxtin əksinə,
Xəyalım düşüncə selində qalmır.
Ahımı küləklər çəkir köksünə,
Nəfəsim dünyanın yelində qalmır.
Ömür nə haydadı, dünya nə hayda?
Özüm daxmadayam, adım sarayda.
Qorxağın kəməri olsa nə fayda,
Onsuz da şalvarı belində qalmır.
Tikanlı söz demə, batır kağıza.
Ürəyin hər sözü çatır kağıza.
Gec, ya tez özünü atır kağıza,
Yaxşı söz şairin dilində qalmır.
Gedənlər Tanrının özüylə gedir.
Bir kəlmə “Gəl mənə” sözüylə gedir.
Ocaq da qoşulub közüylə gedir,
İstisi, tüstüsü külündə qalmır.
Uduzur axırda söz udan adam.
Kor olur gözünü unudan adam.
Neynəsin gül tutan, əl tutan adam? –
Əl ətri, gül ətri əlində qalmır.
Dənizin, torpağın tanış damlası,
Məhəbbət damlası, barış damlası.
Tanrıdan gəlsə də yağış damlası,
Süzülür, bəndənin telində qalmır.
Sözdü də, qalacaq…
Bəlkə də, yağışlar yağmamalıydı,
Buludlar könlünə dəydi ki, yağsın.
Damcılar ovcuma sığmamalıydı,
Uşaq paltarını geydi ki, sığsın.
Bir eşqin haqqını min insan verər,
Ən doğru cavabı düz susan verər.
İldırım düşdüyü yerdə can verər,
Neynəsin, ay bulud, göydü ki, çaxsın?
Dağların zirvəsi düzə baxmadı,
Baxışı buz tutdu bizə baxmadı.
Gözləri bir yerdə sözə baxmadı,
Axırda birini qıydı ki, baxsın.
Ağrılar sonuncu mənzilə qalmaz,
İçər göz yaşını, bir gilə qalmaz.
Dünyanın gecəsi hamilə qalmaz,
Zülməti qısırdı, Aydı ki, doğsun?
Sevdalı adamın izləndi eşqi,
Gizlənqaç oynadı, sözləndi eşqi,
Yumdu gözlərini gizləndi eşqi,
Bir ömür günləri saydı ki, çıxsın.
Xərclədi bu adam ömrü, qədəri,
Qazancı nə oldu, yoxdu qədəri…
Gah saçı töküldü, gah alın təri,
Başından tökülən nəydi ki, yığsın?
Şeirimi işıq bil, çıraqda saxla,
Gələr qara günlər, bük, ağda saxla.
Dilində saxlama, dodaqda saxla,
Sözdü də, qalacaq, meydi ki, axsın?
Yuxu
Göyün xəyalımdı,
yerin yuxumdu,
Sən olan yuxular dərin yuxumdu.
Xəyalım çəkilib, göylərindədi,
Yuxuya dalmışam sənin yerində –
Şirin yuxuların sərin yerində…
Yəqin, oyanmaram özümə qalsa,
Hey yuxu görərdim gözümə qalsa.
Bir də ki, sən özün yaxşı bilirsən,
Sənli yuxuların dayazı olmur.
Yağış, qar töksə də,
ayazı olmur;
Nə qışı, nə də ki payızı olmur.
Sənə düşmən olan sərsəri duyğu
yad olur canımda, özgəyə dönür.
Bulanıq yuxular durulur səndə,
Aynaya çevrilir, güzgüyə dönür.
Bir zaman olur ki , o şən güzgüdə,
Əksimi göstərən o sən güzgüdə
özümü görürəm,
yozuram sənə.
Əlimdən nə gəlir,
nə gəlir başqa?
Ən gözəl şeiri yazıram sənə.
Daha nə istəyirsən,
şeir olursan…
Misraya çevrilib, bəndə dönürsən.
Axtarma özünü, itirmə məni,
adın dilimdədi,
qəndə dönürsən…
İlahi xəyal
Şeir qəlbi şah tutasan, şax qala,
Söz başını düz önündə əyəsən.
Qoşulasan ilahi bir xəyala,
Aradabir gedib ərşə dəyəsən.
Azıb yolu duman-çənə düşəsən,
Qızılgülə, yasəmənə düşəsən,
Dönüb şehə – göy çəmənə düşəsən,
Leysan olub, çiçəkləri döyəsən.
Şahlar dönür, qullar dönür Allaha,
Qağayılar, qular dönür Allaha.
Ay göz yaşım, sular dönür Allaha,
Bəs nə üçün qayıtmırsan göyə, sən?
Batıb-çıxan Günəş insan, Ay insan,
Toparlanıb il olmadın, ay insan.
Cavab axtar, sual vermə, ay insan,
Sən dünyada ən cavabsız niyəsən.
Doğma cismi özgə bilməz kəfənin,
Dirildəcək səni, ölməz kəfənin.
Ölüb geysən, əynə gəlməz kəfənin,
Gərək onu dirigözlü geyəsən.
Yalan oldu düzdə qaçan xəyallar,
Qanad saldı quştək uçan xəyallar.
Yer üzünə ayaq açan xəyallar
Göy üzünü unutdular, deyəsən.
Tural Adışirinin təqdimatında..
Manera.az