“Qar yağır sobanın istisinə qısılıb…”-Vasif Əlihüseynin şeirləri

Qar yağır
sobanın istisinə qısılıb
anamın ölmədən öncə
bişirdiyi mürəbbəylə çay içirəm

və sən getmədən öncə
çəkdirdiyimiz şəkillərə baxdıqca,
düşünürəm ki, heç kim əbədi deyil

soyuqda isinmək üçün
bütün şəkillərimizin sən tərəfini yandırmışam
ünvanını bilmirəm
yoxsa, külünü qapınıza göndərərdim..

QAR ŞEİRİ

 

Nişanlı qız oldun, təbriklər sənə,

Qapınız döyülür bir dur ayağa.

Mənimçün verilən sözə, xəyanət,

Mənimçün olunan zəngə qadağa.

 

Keçib bu söhbətin üzü-üzümdən,

Bütün otağımı sənsiz,yox alıb.

Nə yaxşı, biz bu gün danışmamışıq,

Nə yaxşı bir az da, vaxtım çoxalıb.

 

Qatıbdır başımı dəftər, kitablar,

Bürünüb rənginə indi, bu gecə.

Bir də ki, qar yağıb getdiyin yola,

Daha üzümə də ağ olub küçə.

 

Sənin unutduğun oğlanam, həmin,

Elə bu şəhərdi dərdimi bilir.

Elə sən yuxuma girdiyin kimi,

Hardasa, qoluna bir oğlan girir.

 

 

PAGE TOP